Ik kijk, zoals de meeste mensen, altijd enorm uit naar de vakantie.
Even geen werk, geen huishouden, samen zijn met mijn gezin, tijd voor elkaar. Een andere en mooie omgeving.
Oftewel: even uit de dagelijkse sleur.

En het wás heerlijk, de omgeving was prachtig, de zon werkte bijzonder goed mee en we hadden het fijn.

Dát zijn de Facebookwaardige foto’s en verhalen.

Maar de andere kant was er ook. De meiden puberden daar gewoon vrolijk verder en maakten nog steeds ruzie.
Er viel er één de tanden kapot op de rand van het zwembad, maar we vonden de beste tandarts ooit! We zijn allemaal een of meerdere keren gestoken door wespen en er sneuvelden grote en kleine tenen aan tentharingen. Er waren kleine verdrietjes en grote dillemma’s.
We vergaten wel drie keer dat de winkels in Frankrijk tussen de middag dicht zitten, maar zagen wel prachtige stadjes.
We hadden een rustige eerste en tweede week, maar werden de derde week constant wakker omdat we naast een speeltuintje stonden waar hyperactieve kindjes al vroeg steentjes op de glijbaan stonden te gooien, omdat dat dat zo’n leuk ( 😱 ) geluid maakt.

Één van onze meiden vertikte het om wakker te worden voor 12 uur en had dan alsnog een ochtendhumeur. Ik werd midden in de nacht wakker gebeld: “Mama, er loopt iets om de tent en het spint” en de dag daarna als slechte moeder bestempeld omdat ik ze niet ben komen redden.
“Het had wel een spinnende wolf kunnen zijn.”
We hadden drie lekke luchtbedden. De opblaasboot was mee, maar de doppen lagen nog thuis in de schuur en het werkloze ding nam drie weken lang véél te veel plaats in.

We zwommen in het prachtige meer tussen de 🐟🐟 en in het overvolle zwembad. Ik viel zo hard met mijn kont op de supplank dat ik twee dagen pijn had.
We aten overheerlijk bij Camping Natuurlijk Limburg en werden misselijk bij de McDonald’s
We hadden minstens tien spelletjes mee, want dat is zo gezellig, maar deden alleen Kub, omdat we waren vergeten dat we allemaal eigenlijk helemaal geen geduld hebben voor spelletjes.
Ik nam véél te veel boeken mee en te weinig handdoeken, want het kastje zat al vol.

Oftewel: we hadden een fijne vakantie, maar namen onszelf gewoon mee.
We hebben genoten, gelachen en gemopperd.
Gehuild ook, want oh wat was ik moe van dit schooljaar, werk en zorg rondom onze kinderen.
Ik wilde zó graag ontspannen, maar wist niet zo goed hoe dat ook alweer moest.

En nu zijn we weer thuis en ben ik blij dat ik weer lekker aan mijn eigen koffie zit.
Ik maak alweer nieuwe plannen voor vakanties.
Want al zijn die nooit perfect, ze zijn zó de moeite waard! Ik