Ik ben op zoek. Flink op zoek. Naar die ene échte. Die ene waar ik mijn tanden in mag zetten.

Wanhopig zou ik het niet willen noemen, maar ik wil wel heel graag laten zien wat ik allemaal in huis heb.

Ik zoek overal. Op straat, Facebook, Instagram, in winkels en op internet. Ik weet alle sites waar ik die éne zou kunnen treffen te vinden, bezoek ze dagelijks. Maar dan ben ik te laat en zijn ze alweer bezet, té veeleisend ( ik heb ook mijn grenzen ) of echt te ver weg. Soms zie ik hem ineens onverwachts dichtbij, denk: ” Ja dit is hem,” maar durf er niet zo goed op af te stappen. En dan gaat er een ander met hem vandoor. Zo werkt dat nou eenmaal. Helaas, want ik heb weer het nakijken.

Ik ben 44, echt geen groentje meer en heb de nodige ervaring met een aantal verschillende. Maar ik sta er enorm voor open om nieuwe dingen te leren, mijn tanden erin te zetten.

Ik bezit een flinke dosis creativiteit en passie.

Wat zit je me nou aan te staren? Heb ik iets raars gezegd? Ik mag er toch best openlijk voor uitkomen?

Wat ik precies zoek vraag je?

Een leuke freelance-klus waar ik als tekstschrijfster, blogger, auteur en creatieveling mijn passie en talent in kwijt kan natuurlijk.

Dat was toch wel duidelijk?

Wat dacht jíj dan?!