Vrijheid. Voor ons nu iets om te herdenken, op 4 en 5 mei bewust bij stil te staan en daarna weer vanzelfsprekend te vinden.
En dat is goed, want dat moét het ook zijn!
Voor veel van de leerlingen en de gezinnen waar ik mee te maken krijg ik mijn werk is dat niet.
Zij zaten in oorlog, mochten geen eigen keuzes maken of moesten daar flink voor betalen, waren bang vermoord te worden als ze voor hun geloof zouden uitkomen. Zelf kiezen wat je wil worden, wie je wil zijn en wat je wilt doen, dat is niet vanzelfsprekend.

Zullen we op deze dagen dat we stilstaan bij onze vrijheid ook wat verder denken dan ons eigen straatje? Er zijn nog veel teveel mensen níet vrij…
Op 4 mei denk ik aan de mensen die streden voor ónze vrijheid.
De rest van het jaar probeer ik zélf iets te betekenen voor de mensen die dat (voor) recht niet hebben. De mensen in oorlog, op de vlucht, bang voor wat er achter hen ligt en wat er nog komt.
Het is niet veel, maar ik doe wat ik kan.
Jij ook?