Met meer dan 800 volgers, waarvan ik het merendeel niet persoonlijk ken, vind ik het tijd om mezelf nog weer eens voor te stellen. Ik hoop dat jullie daarna hetzelfde willen doen, ik vind het fijn te weten voor wie ik schrijf!

Ik ben een heel intens persoon.
Ik kan genieten van kleine dingen: de zon, een vuurtje op een koude dag, een boom in bloei, mijn 4 kinderen die grappige dingen zeggen en bijzondere mensen op mijn pad.

Ik word vreselijk boos als ik me tekort gedaan voel of als je aan mijn kinderen komt. Heb ik een fijne dag dan sta ik met mijn kinderen, althans degene die zich nog niet voor me schamen, in de woonkamer te dansen. Raak je me met woorden die ik niet kan plaatsen, dan sla ik dicht en heb ik daar zo een dag last van.

Cynisme is iets waar ik niet zoveel mee kan. Het zijn verkapte boodschappen die ik liever in de juiste woorden hoor, zodat ik kan reageren. Jaloezie voel ik zelden, ik ben namelijk heel erg tevreden met dat wat ik heb en die. Ik zou wel veel heel dingen beter willen kunnen, bijvoorbeeld het huishouden en koken. Ik zou zuiniger en een stuk sportiever willen zijn, maar helaas, dat ben ik niet en ik wil er ook weer niet teveel moeite voor doen het te worden.

Ik houd van werken en wil me altijd ontwikkelen. Niksdoen kan ik héél erg slecht. Het zou soms beter voor me zijn om vaker te niksen, maar het voelt voor mij als een verplichting en zonde van mijn tijd. Balans is een struikelblok in mijn leven, ik ben altijd AAN en vergeet dan wel eens waar mijn grenzen liggen. Die vind ik soms pas terug als ik erover struikel.

Mijn blogs zijn mijn uitlaatklep. Ik ben niet zo goed in verbaal iets vertellen, ik sla de helft over en kom niet uit mijn woorden. Op papier lukt me dat een stuk beter. Ik houd ervan in geschreven woorden te vertellen over de mooie en bijzondere mensen in deze wereld, en dat zijn er heel erg veel!

Ik heb maar een paar mensen bij wie ik volledig mezelf ben. Ze zijn eerlijk tegen me, met als doel me te helpen groeien. Voor deze mensen ga ik door het vuur.

Ben jij boos of verdrietig dan voel ik dat ook. Het gebeurt regelmatig dat ik aan het zoeken ben naar oplossingen voor een ander, terwijl de ander alweer vrolijk rondhuppelt.

Ik heb geen vaste kledingsmaak. De ene dag loop ik in een leren broek met zwarte laarzen, de dag daarna in een jurkje van Tante Betsy of King Louie. Ik trek aan wat die dag goed voelt, en dat kan vandaag heel iets anders zijn dan morgen. Ik ben opgehouden met denken dat ik één stijl moet hebben. Dit is wie ik ben.

Mijn kinderen hebben het over ‘de fases van mama.’ Ik had een fase dat het hele huis bezaaid was met mijn zelfgemaakte kaarsen. Ik had een fase waarin ik minstens 10 rokjes voor Lucia naaide en daarna de naaimachine niet meer kon zien. Ik zat twee weken bijna dag en nacht in de caravan om dat ding volledig te pimpen, ik schilder in een paar dagen het hele huis als ik bedenk dat we aan een andere kleur toe zijn.

Zie ik iets moois, dan wil ik dat met de wereld delen in woorden. Soms weet ik hoe en vaak heb ik geen idee. Zie ik onrecht dan moet ik reageren, dat wordt me zeker niet altijd in dank afgenomen. Ik ben heel fysiek, maar voel ook aan wanneer je dat liever niet wilt. Een knuffel kun je van mij altijd krijgen!

Ik hoef in het leven niet te winnen. Competitiedrang heb ik nooit gevoeld. Ik laat graag een ander winnen met spelletjes, maar doe nog veel liever niet mee. Ik begrijp steeds beter waarom ik als kind altijd als laatste op de bank bleef zitten bij gym. Aan mij in je team had je niets.

Je zou vast en zeker het etiketje HSP op mij kunnen plakken, en als je verder zoekt passen er waarschijnlijk nog wel meer labeltjes op mijn voorhoofd. Ik vind ze niet zo interessant, ik ben wie ik ben en soms is dat lastig en meestal heel erg prima.

Mijn muzieksmaak valt, volgens mijn man, in de categorie ‘midlifecrisis’. Het gaat alle kanten op, van Armanda Armstrong tot Alice Cooper. Voor een ander zit er totaal geen lijn in, voor mij wel: het gaat allemaal over emotie en herinneringen. En die zijn er in mijn leven nou eenmaal ook in álle vormen en maten.

Het nummer dat mij zonder twijfel het best typeert is het nummer Intens van Armin van Buuren. Als je luistert met de woorden die ik hier schreef in je hoofd, zul je meteen begrijpen waarom.

Nu ben ik heel benieuwd naar jullie, lieve lezers. Wie zijn jullie en welke muziek typeert jullie? Ik ben intens benieuwd!

https://youtu.be/TfIVqAumfAQ