Als ik met haar naar haar nieuwe school – waar ze vandaag een dagje gaat oefenen -rijd, steekt er een ree over. Vlak voor de auto draait hij zijn kop in onze richting, lijkt ons aan te kijken, en rent verder.
De schrik zit in mijn benen, ik moest behoorlijk hard remmen om het prachtige dier niet op mijn motorkap terug te vinden.

‘Is hij alleen?’ vraagt Lucia.
Goeie vraag, reeën zijn zelden alleen en er zouden er dus best een aantal achteraan kunnen komen. Toch lijkt deze alleen te zijn, op een plek waar je er normaal niet snel een tegenkomt.
‘Wat zielig dat hij niemand anders heeft. Reeen vinden het ook niet fijn om alleen te zijn, toch?’
Ze praat verder over alleen zijn. Dat ze daar zelf een hekel aan heeft is duidelijk, niet voor niets nestelt ze zich iedere avond steevast naast een van haar grote zussen in bed, die daar allang rekening mee houdt en braaf een eindje opschuift.

‘Op school voel ik me ook alleen. Iedereen mag uit een boekje werken en ik niet, omdat ik dat niet kan. Ik zou ook zo graag gewoon een boekje willen, net als de andere kinderen. Als juf de andere kinderen iets gaat uitleggen, moet ik iets voor mezelf doen uit mijn bakje. Maar ik weet dan nooit wat ik daarmee moet doen en ik mag het niet vragen als juf bezig is. In de klas ben ik ook alleen. Gelukkig heb ik Roos en kan ik wel altijd met iemand buitenspelen!’

Ik voel een brok in mijn keel. We hebben te lang gewacht, we weten dat ze moeilijk leert, maar dachten dat ze nog gelukkig was op deze school en dat was onze prioriteit. Maar we hebben ons vergist, ze staat buitenspel en voelt zich alleen.
Gelukkig komt daar gauw verandering in.

De rest van de dag draait ze mee op de school waar ze binnenkort gaat starten. De juf staat haar met open armen op te wachten en haar naam staat al op de kapstok. Er is daar een plekje voor haar gemaakt in een klas waar iedereen een eigen werkboekje op niveau krijgt en niemand heel lang hoeft te wachten als de opdracht niet duidelijk is.
Blij huppelend komt ze naar me toe aan het eind van de dag, onder de modder.
‘We hebben gewerkt, gegymd, geknutseld en buiten met modder gespeeld. Ik was de beste met gym en ik heb al vriendinnetjes!’ vertelt ze blij.

Ik krijg opnieuw een brok in mijn keel. Dit is de plek voor haar. Ik begrijp ineens wat de ree me vanmorgen wilde vertellen:

Niemand moet alleen zijn, en al helemaal niet op school!