Lange grijze haren in een slordig staartje, een rood met roze trui en een bosje Dahlia’s in de hand staat ze in de voortuin naar me te zwaaien.
En dan niet zwaaien zoals je dat waarschijnlijk voor je ziet: handje in de lucht en een wuivende beweging. Nee, ze zwaait met twee armen tegelijk in de lucht en maakt een beweging alsof ze een helikopter veilig naar beneden moet zien te begeleiden richting onze voortuin.
Ik heb werkelijk géén idee wie deze vrouw is, maar zij lijkt precies te weten wie ik ben.
Ik gooi het raam open en zeg ‘Hallo’. Ik hoop dat het niet te duidelijk is dat ik niet weet wie ze is en wat ze komt doen.
“Haaaaaaaaai” zegt de vrouw. Ik kan de voordeur niet vinden!”
Ik wijs haar de voordeur en ze loopt ernaartoe, het bosje Dahlia’s voor zich uit gestoken.
” Jemig, ben je aan het verhuizen ofzo” jubelt ze, doelend op de hoeveelheid troep die bij de voordeur staat. Ik mompel iets over slaapkamers en schuur opruimen en bedenk dat die zooi nu wel écht weg moet.
” Ik dacht dat je deze wel leuk zou vinden” zegt ze en overhandigt me de bloemen.
Ik heb nog steeds geen flauw benul wat deze grijze vrouw bij mijn voordeur doet en waar ik het bosje bloemen aan verdiend heb.
Hebben we nieuwe buren die ik over het hoofd heb gezien, ziet deze vrouw me voor iemand anders aan?

” Bent u hier wel goed?” vraag ik voorzichtig.
” Ja hoor, nummer 36, klopt als een bus ” is haar zelfverzekerde antwoord.
” Kennen wij elkaar dan?” informeer ik.
” Nog niet, maar ik ben heel blij met de cupcakevormen die je voor me hebt. “

Nu begint er iets te dagen. Marcel is ook het één en ander aan het opruimen. Waarschijnlijk heeft hij de cupcakevormen die we nooit gebruiken op de weggeefhoek gezet.
Ik roep hem erbij en inderdaad blijkt dat het geval te zijn.
De vrouw jubelt hoe geweldig leuk dit is voor haar kleindochters, Marcel mompelt iets over ‘ dat ruimt lekker op ‘ en ik ben blij.

Blij dat ik niet vergeetachtig word of mensen niet herken. Ik heb gewoon alleen maar een man die wel eens vergeet te communiceren.
Dat levert grappige taferelen op.
En in dit geval een mooi bosje Dahlia’s.