Het is vrijdagochtend. Ik zit met een hoofd vol watten en kleine oogjes in de auto.
Het is een drukke tijd met veel aan onze hoofden. Het was een pittige week, een lange dag en een te korte nacht. Ik ben, op zijn zachtst gezegd, aan weekend toe. Ben ik écht eerlijk dan zou ik zeggen: doe mij maar een winterslaap.

Naast me kletst mijn vrolijke blonde dametje honderduit over Sinterklaas en Piet. Of ik wel weet dat Piet op school is geweest en pepernoten in de schoenen heeft gedaan. Ik besef dat ik gisteravond volledig ben vergeten daarnaar te vragen en schaam me een beetje. Gelukkig maakt het haar niets uit en ratelt ze lekker verder. Over Sint die ze dachten te zijn vergeten, maar die er allang was. Over Luisterpiet met zijn grote oren die het niet zo goed doen en over Ozosnel en zijn gouden hoefijzers.
“Als we de paarden van Esther en Barry nou ook zulke gouden hoefijzers onder doen kunnen Roos en ik met ze op het dak. Dat is pas leuk!” zegt ze.
Lijkt me ook een geweldig idee!
Ik wil ook wel een rondje.

Ze gaat verder over ChocoPiet die Monopoly van chocola in de schoen van papa had gedaan terwijl hij niet eens zijn schoen had gezet. Voor ik het weet zit ik middenin een fantasie over “als de wereld van chocola zou zijn.”
Haar bed van chocola, dat lijkt haar wel wat.
“Als ik dan ’s nachts honger heb eet ik gewoon mijn kussen op.”
Het huis van chocola lijkt haar niet zo handig, dat wordt zo’n troep als het regent. Haar schriften en pennen van chocola lijkt haar wel weer ideaal, die kun je dan gewoon opeten als je geen zin meer hebt om te werken. “Dan zeg ik tegen juf dat ze moet nakijken in mijn buik ” lacht ze.
Ze gaat er vol in op en ik doe lekker mee.
De watten in mijn hoofd verdwijnen en maken plaats voor chocoladehuizen, chocolade-auto’s en chocoladebomen. Het lijkt me wel wat.
Ondertussen komen we aan bij de chocoladeschool en ze stapt uit.
“Dag mam, niet stiekem de chocolade-auto opeten he?” zegt ze.
“Is goed schat, als jij maar geen hapje neemt uit de billen van je chocoladejuf” roep ik haar nog na.

De watten zijn verdwenen. Ik kan weer lachen.
Ik herinner me wat iedere vrouw diep van binnen weet:

Wat het probleem ook is….
Chocolade is áltijd de oplossing.