Een dag op de ISK. Van het normaal al kleine groepje had ik er ineens maar 4 vandaag, waarvan 3 in mineurstemming. Na een tijdje hard werken en tegen witte sombere koppies aankijken besloot ik de boel aan de kant te laten gooien.
‘Jongens, we gaan naar buiten. De buitenlucht is goed voor ons allemaal.’
Dus gingen we aan de wandel met een opdracht:
‘Ik wil van iedereen 5 foto’s van dingen waar je blij van wordt.’

Zo gezegd zo gedaan. De regen kwam ondertussen met bakken uit de lucht, ik had geen jas bij me en werd aangekeken als de gekste docent ooit. Waarschijnlijk is dat ook zo.
We wandelden, kletsten gezellig én serieus met elkaar over van alles en nog wat, oefenden het woord ‘fluitekruid’ ( hilarisch 😂 ),maakten foto’s en kwamen uiteindelijk uit in het centrum van Doetinchem.
Een van mijn leerlingen wees ons trots zijn huis, zijn Koerdische kapper ( ‘geen Nederlander komt aan mijn haar’ ) en zijn favoriete pizza-restaurant.
Twee werden er steeds vrolijker en moesten een beetje lachen om deze rare les en één bleef me aankijken alsof ik gek was geworden.
‘Het regent’ zei ze.
‘Klopt’ zei ik.
Ik zag haar iets denken, maar ze hield wijselijk haar mond.

In een spontane opwelling klopte ik aan bij kinderboekenwinkel Meester Mokka, waar een oud-collegaatje werkt.
We dronken daar warme chocolademelk met slagroom en bekeken ( van een afstandje, want regenwater is niet zo bevorderlijk voor een boek ) een paar boeken, waaronder mijn eigen boek.
‘Het is hier fijn, ik ga hier nog een keer heen,’ meldde een van de jongens.
Topplan! ❤

Anderhalf uur later waren we weer op school. Kletsnat, koud, maar in een veel betere stemming. Ik zit nu op school met een beker warme thee bij de verwarming nog wat werk te doen en op te drogen. Ondertussen druppelen de foto’s ‘Hier word ik blij van’ binnen: vier keer een foto van een beker chocolademelk met slagroom, bloemen, Meester Mokka, Nijntje, een winkelstraat en een hele gekke verregende docent.
En daar word ik dan weer blij van.

Missie geslaagd.
Dan maar een beetje gek….