Wat wil je later worden?

Een kleuter, net 4 geworden, viert zijn verjaardag op school. Juf – type ‘ we maken er iedere dag een feestje van want het leven is kort ‘ – zet met de andere kleuters het verjaardagslied in.

Wat wil je later worden, wat wil je later worden, wat wil je later worden als je groter bent….

“Wat wil je eigenlijk worden?” vraagt ze aan de blije jarige kleuter op de stoel. “Een fiets!” is het razendsnelle antwoord. “Tuurlijk, een fiets, die hadden we nog niet hè jongens” zegt ze vrolijk en met zijn allen zingen ze:

Een fiets wil hij worden, een fiets wil hij worden, een fiets wil hij worden als hij groter is…

Ze vertelt het tijdens de boterham. Ik moet er vreselijk om lachen en vind het geweldig hoe ze dit vierjarige ventje niet uit zijn droom heeft gehaald. Jij bent vier, jij wordt later een fiets. Als je vier bent dan kán alles en ligt de wereld aan je voeten. Ehh banden.

Als we de ochtend daarna in de auto naar school zitten, drie van mijn meiden en ik, vertel ik dit verhaal. Merte en Sanna liggen in een deuk en zingen het liedje na. “Een fiets wil hij worden…. ” Lucia gniffelt. Als je zes bent weet je nét iets beter. “I. wil een regenboog worden. En T. een crossmotor. Eigenlijk best jammer dat het niet kan hè?”

“Wat wilde jij vroeger eigenlijk worden mam,” vraagt Merte. Ik denk na. Ik wilde heel lang logopediste worden, dat leek me het einde. Ze lacht me een beetje uit. “Verschrikkelijk stom,” is haar onomwonden mening. “Honderd keer tegen zo’n neuspeuterende kleuter zeggen dat hij rrrrrrrr moet zeggen en dan zeggen ze nóg lllllll.”

Ik vertel dat ik ook schrijfster wilde worden van kinderboeken. “Dat is dan wel een béétje gelukt,” zegt ze. Ja, dat is een beetje gelukt.

“Ik word later fysiotherapeute, net als tante Lobke,” deelt ze mee. Dat weet ik. Dat roept ze al jaren en ze gaat het vast en zeker doen ook, wat die in haar koppie heeft gaat gebeuren!

“En als dat niet lukt word ik een fiets. Of een regenboog.”

Met de slappe lach stapt ze uit en begint haar dag in groep 8.