Vandaag vierden we de verjaardagen van Merte en Sanna. We hadden een prachtige emotietaart van Esther, appeltaart van Marcel, een logeerpartij met vriendinnetjes, sushi, cola en een spannende film in de tent en een uitgedunde verjaardagsvisite wegens corona.
Dat is de Facebookwaardige versie.

De real-life versie: ik ben doodmoe van de logeerpartij en niet slapende meiden die midden in de nacht van de tent naar de woonkamer verhuisden. Er zit taart in mijn bank, het glas in mijn deur is kapot (“Dat deed de wind!”) en mijn kinderen stuiteren van de suiker. Ik kwam er pas achter dat de jongste geen onderbroek aanhad toen ze in feestjurk een koprol maakte voor de visite en er kwakte een kind met zeemeerminstaart uit het zwembadje ( kom daar maar eens uit met je voeten aan elkaar ). Er ligt chips in de bedden en cola op de vloer. Ik hoop tenminste dat het cola is. De konijnen hebben voor een week te eten in en náást hun bak en een kip eindigde bijna in de bek van oma’s hond.
Onze eigen hond is zeker drie kilo zwaarder dan vanmorgen en de katten zijn zo ver mogelijk de hort op.

Nu is iedereen weg en de kinderen maken gezellig ruzie over de kadootjes en proppen nog een stukje taart naar binnen onder het motto: “Morgen is die écht minder lekker.”
Ik schenk nog maar een wijntje in.
Of twee.

Dinsdag worden ze 12 en ik hou zielsveel van ze.
Maar kinderverjaardagen in mijn huis … 🙄

Laten we het er maar op houden dat ik blij ben dat het er 2-in-1 waren en dat het weer even duurt tot de volgende 2-in-1 in december.
Tegen die tijd is mijn huis wel weer klaar voor een volgende ronde feestende kinderen.

Is er nog taart?

🍷🍷🎂