De afgelopen week werkte mijn lijf tegen. Toch moest er een eerste les voor de spellingmethode van Noordhoff worden opgeleverd. Met de nodige pijnstillers, mopper- en huilbuien tussendoor, lukte dat. Het viel niet mee.
Dit had ik me even íets anders voorgesteld: lekker ontspannen tikken achter mijn laptopje, muziekje op de achtergrond, kopje koffie erbij. Zo zal het er ongetwijfeld af en toe óók uitzien, maar deze eerste week niét.
‘Ook dat is zzp’en’ bedacht ik me.
Doorgaan als je je niet lekker voelt.

De les was klaar en ik leverde de eerste versie aan. Om die vervolgens een dag later terug te krijgen met wel héél veel feedback. ‘Maak je geen zorgen, dit krijgen alle auteurs zo terug hoor, het is even zoeken met zijn allen,’ was de begeleidende tekst van de eindredacteur.
Ik moest even diep zuchten en mezelf flink toespreken. Uiteraard had ik het meteen perfect willen doen 🙄

Ik moet, en mag, hierin groeien. En dat kan ik ook, omdat ik het wil. Maar het kost tijd en energie.
Drie jaar ben ik nu bezig met mijn tekstbureau en ik maak prachtige stappen, maar die gaan niet vanzelf!!

“Het gaat bij jou altijd allemaal zo makkelijk,” zei laatst iemand tegen me.
Dat lijkt misschien zo, de vuile was hang ik nou eenmaal niet op Facebook. Maar het is keihard werken om waar te maken wat ik wil: zzp’en als auteur naast mijn werk in de taalklas en ons drukke gezin.

Ik deel graag mijn successen op Facebook.
Niet om op te scheppen, maar omdat niemand wat heeft aan kommer en kwel.
Maar vóór die successen zit een tijd van keihard werken, afwijzingen en fouten, mopper- en huilbuien, twijfels aan mijn eigen kunnen, energie en soms een enorm gebrek daaraan. Die deel ik alleen met mijn naaste omgeving.
Het gaat zéker niet vanzelf, het komt me ( ondanks de storm vandaag 😉) ook absoluut niet aanwaaien.
Het is hard werken.

De groei die ik als mens en auteur doormaak, maken het de moeite waard. De mensen die me helpen én van feedback durven te voorzien misschien nog wel meer.
Dát is mijn grootste succes.