Een blog schrijven is schrijven, aanpassen, teruglezen, aanvullen en verbeteren. Als ik een blog klaar denk te hebben laat ik het meestal nog door een paar mensen lezen. Voor mij is eerlijke feedback belangrijk, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Complimenten laten je stralen. Eerlijke feedback laat je groeien.

De mening van mijn man is meestal: ” Mooi, goed gedaan.” Vreselijk lief, dat heb ik nodig. Hij is trots op me, dat is fijn. Maar ik kan ook heel blij zijn met een ongezouten mening, iemand die kritiek durft te geven. Mits die opbouwend, respectvol en eerlijk is.

En er is iemand die dat durft!

Nou is het niet zo dat ik al zijn tips ter harte neem. Ik heb ook gewoon een eigen manier van schrijven en ben nogal eigenwijs. Maar ik kijk wel áltijd even opnieuw door zijn bril naar mijn eigen tekst. En dat is goed. Het houdt me scherp en alert.

Zijn feedback bevat 9 van de 10 keer: ” Je zinnen mogen best wat korter!” Iedere keer is mijn eerste reactie: onzin! Kritiek, ook opbouwende, is nooit prettig. Het betekent dat je werk niet perfect is en wat zou het toch geweldig zijn als het dan wel zou zijn! En toch ben ik heel erg blij met zijn respectvolle eerlijkheid. Vraag ik daar ook om. Iemand die de tijd neemt om oprecht en eerlijk te kijken naar wat je maakt en wat je doet, dat gun ik iedereen. Het zorgt dat je kunt groeien.

Als ik mijn blog vervolgens teruglees moet ik toegeven dat hij gelijk heeft.

Misschien.
Een beetje dan.
Nou vooruit: het is waar.
Auw!

Schrijven is schrappen.
We willen het onze lezers soms te makkelijk maken en gebruiken teveel woorden om ze door onze tekst te lozen.
Iedere schrijver heeft zijn of haar troetelwoordjes. Deze moet je voor jezelf proberen te ontdekken en beperken. Ik heb mijn teksten eens onder een vergrootglas gelegd en vond mijn eigen troetelwoordjes.

Signaalwoorden
Maar, vervolgens, als: ik gebruik ze te vaak als goedkoop plaksel voor te lange zinnen. En daarmee onderschat in mijn lezer, want die heeft mijn plaksel niet nodig om mijn zinnen te begrijpen.

Eigenlijk
Gebruik van dit woordje doe ik ( eigenlijk ) veel te veel. En dat is ( eigenlijk ) een teken van onzekerheid. Het is ( eigenlijk ) een totaal overbodig woord dat laat zien dat je als schrijver nog wat te voorzichtig bent. En dat is ( eigenlijk ) niet nodig.

Hulpwerkwoorden
Zullen, kunnen, worden, moeten, willen, gaan, mogen, deze woorden maken een zin omslachtig en te voorzichtig.
“Ik zou kunnen proberen of dat gaat lukken,” klinkt een heel stuk wolliger dan: “Ik probeer of het lukt.” De boodschap is precies hetzelfde.

Uiteindelijk
Als je dit woord aan het eind van je tekst gaat gebruiken heb je je tekst niet goed opgebouwd. Je hoeft niet aan te kondigen dat je tekst naar een einde loopt als je deze goed hebt opgebouwd, dat zou duidelijk moeten zijn.

Vaak, soms, meestal
Je wil niet weten hoe vaak ik deze woorden alleen al uit deze tekst heb geschrapt. Deze woorden gebruik je in veel gevallen om jezelf in te dekken, weer uit onzekerheid dus. “Ik vind het soms moeilijk om minder signaalwoorden te gebruiken.” Daarmee dek ik mezelf in. Onzin: “Ik vind het moeilijk om minder signaalwoorden te gebruiken.” Mijn lezers begrijpen zelf ook wel dat dat de ene keer makkelijker gaat dan de andere keer.

Er zijn nog veel meer woorden die we kunnen schrappen voor helderder teksten. Maar blijf ook vooral jezelf en behoud je eigen stijl. Wees je bewust waaróm je deze woorden gebruikt en probeer ze weg te laten als ze niet echt noodzakelijk zijn. Het is goed jezelf alert en scherp te houden.
Ze hoeven nu heus niet allemaal metéén uit je tekst geschrapt te worden.

Meer tips en weetjes over bloggen en alles wat daarbij komt kijken? Volg mijn website en ontvang nieuwe blogs direct in je mail.