Wat een afschuwelijk boek! Nee, wacht even, begrijp me niet verkeerd alsjeblieft. Het is prachtig, intens, emotioneel, rauw en pijnlijk en héél dichtbij. Het liefst was ik na het dichtklappen van mijn boek een kopje thee met haar gaan drinken. Niet uit meedelijden of sensatie, maar omdat ik het gevoel heb dat ik haar, na het lezen van het boek, persoonlijk ken. Omdat ik verder zou willen praten over hoe we dit op scholen al kunnen signaleren om erger te voorkomen.

Maar wat afschuwelijk dat een moeder haar kind dit aandoet. Hoe kun je hier als kind ongeschonden uitkomen. Dat kan niet, het lukte haar bijna niet, maar Nina overleefde op het nippertje en vertelde haar verhaal.

Het boek’ Je bent een verschrikkelijk kind ‘ is de autobiografie van Nina Blom, dochter van een moeder met Munchhausen by Proxy-syndroom. Viertien jaar lang wordt Nina ziek gemaakt en ziek gepraat door haar moeder.

Altijd is mijn moeder bij me, ik word er soms gek van. Ik moet steeds vaker zeggen dat ik buikpijn heb. Het lijkt wel alsof ze opgelucht is zodra ik het gezegd heb. Toch doe ik het maar, want dan is mijn moeder ook wat liever voor me. Soms voel ik me schuldig omdat ik er niet zeker van ben dat ik echt een ziekte heb.

Het boek gaat over Nina en de jaren dat ze ziekenhuis in en ziekenhuis uit gaat. Het begint met kleine, door moeder verzonnen, ziektes waardoor ze haar vriendinnen en sociaal leven kwijtraakt. Het eindigt jaren later met zware pijnlijke onderzoeken, medicatie, beenmergpuncties. Onderzoeken omdat de moeder van Nina zegt dat Nina ziek is en Nina zelf op een gegeven moment niet meer weet wat echt is en wat niet. Naar de buitenwereld gedraagt moeder zich bezorgd en zorgzaam. Achter gesloten deuren maakt ze Nina ziek. Doodziek.

Uiteindelijk ligt Nina jarenlang op bed, afgesloten van de buitenwereld. Spieren verzwakken en lopen lukt niet meer. Ze krijgt steeds meer pijn door de medicatie die moeder haar op eigen houtje toedient en de zwachtels die veel te strak om haar lichaam worden gebonden. Moeder vertelt Nina dat ze een spierziekte heeft en dood zal gaan.

De huisarts kwam op bezoek. Hij stond aan de rechterkant van mijn bed. ” Ik wil dood,” hoorde ik mezelf zeggen. ” Ik wil echt niet meer, kunt u me helpen?” Ik was zó wanhopig en ziek geworden van alle pillen. Ondanks mijn dromen had ik de moed bijna opgegeven. Ik zag geen andere uitweg meer. Niemand werd meer in mijn kamer toegelaten, dus ik kon niet om hulp roepen, zelfs niet als ik het zou durven. Mijn moeder sprak overtuigend: ” Dit kan zo niet langer, we pleiten voor euthanasie, Nina wil zelf ook dood. Nina heeft het erg benauwd en ze heeft ondraaglijk veel pijn. Kunt u ons helpen dokter?”

Een paar weken later wordt Nina uit huis geplaatst. Ziekenhuisopname 16 volgt. Revalideren terwijl Nina weet dat ze het niet mag van haar moeder: beter worden. Een enorme strijd tussen wat ze zelf wil en dát waarmee ze haar hele leven al doordrongen is volgt.

” Wij gaan jou weer beter maken,” sprak dokter Goedhart. ” Dat kan niet, want ik ga dood. Ik heb een spierziekte,” sprak ik, ineens weer terug in mijn oude rol. ” Nee hoor, je hebt geen spierziekte. Je hebt zo lang in bed gelegen en niet meer bewogen, daardoor kun je je spieren niet meer bewegen. Maar jij wordt weer beter, je kunt weer leren lopen!” sprak dokter Goedhart vol overtuiging. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik moest ziek zijn, anders hakte mama me in stukken. Hoe moest dat dan als ik ooit weer naar huis moest?

Een tijd van groei en terugval volgt. Nina leert steeds beter op zichzelf te vertrouwen, valt terug, leert en groei uit tot een sterke vrouw. Een vrouw die het lef heeft haar verhaal te delen. Een verhaal dat iedereen die met kinderen en jongeren werkt zou moeten lezen.

Bij PCF wordt het kind opzettelijk ziek gemaakt, praat de dader het een ernstige aandoening aan of vergroot deze de klachten enorm uit. Onnodige opnames in ziekenhuizen of psychiatrische centra, onnodige medicatie, diagnostiek en behandelingen en onnodig plaatsingen op bijzonder onderwijs, met alle schade tot gevolg.

Plegers hebben vaak zelf veel lichamelijke klachten waarvoor geen oorzaak is gevonden. Ze verzinnen of veroorzaken klachten bij zichzelf.

Redenen voor het ziek praten/ maken van het eigen kind zijn onder andere: aandacht, medeleven vanuit de omgeving, angst om het kind te verliezen en het op deze wijze dichtbij te houden.

Nina Blom heeft stichting StoMbP opgericht: Stichting overlevers Munchhausen by-Proxy

Geschreven door Johanne Bree Beernink, zelf heel veilig en beschermd opgevoed en in de gelukkige omstandigheden geen slachtoffer van deze vorm of andere vormen van kindermishandeling te zijn. Vanuit de rol als leerkracht wel zeer bewust wat dit met een kind doet en daarom alert.