Ik ben gestart met RPM. Voor wie niet weet wat dat is: met RPM zit je in een fitnesszaal op een fiets zonder wielen. Je trapt je wezenloos, een uur lang, en je komt geen meter verder. Na dat uur, of eigenlijk al veel eerder, kun je geen pap meer zeggen en voelen je benen alsof er lood in zit. Je kunt niet meer maar je doet het tóch. 

En dat is me toch een potje genieten zeg! 😁

Voor in de zaal ‘ fietst ‘ de instructeur. 

Hij praat, zingt en schreeuwt je erdoorheen. En dát heb ik nodig. 

Als ik in mijn eentje op de fitnesstoestellen ga, kijk ik iedere minuut op de klok en ben ik na een kwartier verveeld en moe.  Ik raffel er nog een paar af, maar ben blij als ik op de klok zie dat het nu acceptabel is om te stoppen en de sauna in te duiken. Zweten doe ik pas in de sauna. 

Omdat ik behoefte had aan écht sporten, je weet wel: met zweet op je voorhoofd en zo’n ademhaling waarvan je je afvraagt of je die ooit nog op de rit krijgt, besloot ik een groepsles te gaan volgen. 

Het werd RPM. 

 

Dus daar ga ik dan. 

De muziek dreunt en de lichten zijn gedempt. Om me heen zo’n man of 20 op de fiets.

Benen trappen op het ritme van de muziek. Ik zing zachtjes mee. Nu heb ik daar nog de adem voor. 

” Weerstand op ” hoor ik en ik draai braaf de knop naar rechts. 

” We gaan de berg op, geniet van het uitzicht en luister naar het ritme.”

Mijn benen volgen de muziek. Ik ga als een speer. 

” We zijn bijna boven, kom op, we gaan staan, weerstand op en tráppen!” 

De muziek en de aanmoedigende stem zorgen ervoor dat ik niet naar mijn benen ( ” Zijn we er al bijna, we zijn een beetje moe ” ) en mijn hoofd (” Kun je dit wel volhouden, nee he?” ) maar naar de instructeur luister. 

Tuurlijk trap ik mee! 

Het uitzicht op de top is prachtig. 

Even een slok water en een flinke teug zuurstof en hop, daar gaan we weer, in sneltreinvaart naar beneden. 

Yesssss, wat voelt dit geweldig! 

 

Nieuwe ronde. Onder aan de berg, een nieuwe klim in zicht. 

Mijn benen voelen zwaar en iets in mijn hoofd roept dat het wel klaar is nu. 

Maar hé, die muziek is zó motiverend. Ik voel de energie. 

” Wie gaat er meeeeeee” roept de stem.

Ikke!! Tuurlijk ga ik mee.

En daar gaan mijn benen weer. Net klaagden ze, maar nu trappen ze alweer als idioten hun rondjes. Mijn hoofd zegt niets meer. Wat een rust, dát gebeurt niet vaak. 

Om me heen zie ik zwetende fietsende mensen. Wat dikker en wat dunner, conditie en wat minder conditie, fanatiek en minder fanatiek. Maar iedereen fietst! Op zijn eigen manier. 

” Ik ben trots op jullie, geniet van het uitzicht!” 

Dat doe ik. Zeker weten. 

 

Na een half uur ben ik écht serieus moe. We mogen even uitblazen. Héél even. 

” Wie gaat er mee, de laatste keer,” klinkt het energiek.

En daar ga ik weer! Niet omdat ik denk dat dat moet, niet omdat ik mezelf dat heb opgelegd. Nee: omdat ik dat wil! 

Omdat de positieve energie van de instructeur, die met iedereen naar de top, wil me meesleurt. Omdat ik nu zélf vol positieve energie zit en die top wil bereiken.

Omdat ik weet dat ik dat kan. 

Omdat de muziek met zijn heerlijke ritme me in beweging zet of ik nou wil of niet.

Omdat bewegen zo goed voelt, mijn gedachten op nul zet en ik dat af en toe zó enorm nodig heb.

Omdat de instructeur een prachtig uitzicht belooft en ik hem geloof. 

 

Na drie kwartier zijn we klaar. Tijdens de cooling down is er weer ruimte voor gedachten. Ik bedenk me wat het geweldig kan werken om gemotiveerd te worden. Hoe ik dan uit mezelf haal wat ik er in mijn eentje niet altijd uit kan krijgen. Sterker nog: ik wist niet eens dat ik dit zou kúnnen volhouden. 

Het juiste ritme, de juiste woorden op het goede moment, complimenten en een beroep op mijn doorzettingsvermogen, het werkt!! 

Ik ben op de top. Ik ben buiten adem en mijn benen zijn losse flubbertjes waar ik geen controle meer over heb, maar ik heb het toch gedaan dus ik mag trots zijn op mezelf. 

 

Dit is wat iemand een goede instructeur of een goede leerkracht maakt. 

Sámen naar de top, de één iets sneller dan de ander, de één met iets meer moeite dan de ander. Het maakt niet uit!

De juiste woorden, een ritme dat bij je past, motivatie en aanmoediging van degene die de weg weet.

Een goed gevoel over jezelf, want uiteindelijk ben jíj degene die de top behaalt. 

Voor de klas of op de fiets. 

Als iemand je op een goede, motiverende manier de weg wijst dan kom je er. Op eigen kracht.