Gesprekje met mijn dochter Sanna in de auto. 
Ik ben een beetje mopperig en leg aan Sanna uit dat dat niets met haar te maken heeft, maar dat ik even niet zo lekker in mijn vel zit.
” Het geeft niet mama, jij bent een perfecte moeder, ” is haar antwoord. Een echt Sanna antwoord. 
Ik vertel haar dat het niet mijn doel is om perfect te zijn. Dat ik perfecte moeders, of moeders die hun best doen om perfect te zijn, stiekem een beetje saai vind. 
Dat ik mijn best doe om een leuke moeder en mens te zijn, en dat dat de ene dag ietsje beter lukt dan de andere dag.
We maken samen grapjes over de saaiheid van ‘perfecte moeders’.
Ik zet de radio keihard en zing heel hard mee. We kunnen elkaar niet eens meer verstaan. Lekkere foute muziek. 
” Zou een perfecte moeder dit doen ?” roep ik door de muziek heen. 
Nee, lacht Sanna, ” Maar het is wel héél leuk!”
Ze denkt hardop verder:
” Van een perfecte moeder zouden we vast nooit ietsje te laat naar bed mogen. En een perfecte moeder zou denk ik niet zo raar in de kamer dansen en dan met haar billen schudden zoals jij doet.”
Daar zit wat in!
Ze denkt verder: ” Een perfecte moeder zou misschien wel iets lekkerder koken. De erwtensoep van gisteren was écht heel vies. Papa heeft het weggegooid toen jij weg moest en we hebben broodjes gegeten, maar dat mocht ik eigenlijk niet vertellen.”
” Bij een perfecte moeder zouden we misschien ietsje minder vaak te laat op school komen.”
De plussen en minnen van de perfecte moeder worden tegen elkaar afgewogen naast mij in de auto.
Ik wacht rustig af. Ik weet zelf allang waar ik sta. 
Dan komt haar eindconclusie: ” Mama, je bent niet perfect. Maar je bent wel heel goed. Je doet heel erg je best, foutjes maken mág, en je bent de liefste van de wereld. Ik hou van jou!” 
Kijk. Dáár doe ik het voor !
Niet perfect is goed genoeg!